بسم الله الرحمن الرحيم



اين سخن را روي در خاصان و عام است، خصوصاً آنكه خاص الخواص است و آنانكه در پايگاه كارفرمايانند تا چه پيش آيد



اين روزها گاه آن است كه به شرط آويختن در مالابد و انداختن مالا يعني حق دو مسئوليت را به جا آورده و نسبت به صاحبان حق حقگزار باشم.

نخست نگاهداشتن فرصت برزخي بين دو دولت را، دولتي كه گذشت و حاصل كار و عمل او به او مربوط است كه هر مرغ را به پاي خود آويزند و وبال و نكال هر كسي بخود او وا ميگردد. اما تا طرح و شرح اين حكايت فرصت طلبي نباشد، اي بسا كه به عرض شكايت محض و محض شكايت نيامده‌ايم .

عيب مي ‌گرچه بگفتي هنرش نيز بگوي نفي حكمت مكن از بهر دل عامي چند

اينجا كه مدعي حديث مائيم و مدعا بيان گذشته‌اي كه اگر در محضر خاص و عام گفته شود انشاءالله آتية صاحبان حق (مردمان) عطف به ما مضي نخواهد شد.

عام اما يكي از سه مرجعي است كه سخن را روي در ايشان است و داوران ما در اين جهان و اين جهت ايشانند، باشد كه اگر آينه صافي بود خود را نيز ببيند خاص يا خاصان به حسب جايگاه و پايگاه بر دو ضربند و در نزد مقام بالاتر مسئولند اگر نگاهداشتن ادب فرض است كه از ادب پر نور گشته است اين فلك، كاروان و طلايه حتي آفتاب و سايه در حكم راه شناس گاه شناس است و قلاوزكشان و بدرقه و مشايعان و حارسان و فارسان همه در فرمان وي‌اند كه رمه در پناه شبان و رعيت در امان راعي‌ است كه مسئوليت او عظيم است اولي‌الامر اوست، او كه در نزد رسول(ص) و خداي رسول مسئول است.

و اوست كه معادله‌هاي زمين را در حضرت آسمان مي‌گشايد و تعادل جمله را به عدل ضامن است و به گاه شناسي و راه شناسي او خلق ايمن‌اند، آخر به عقل و درايت عقده اين حكايت بگشا كه در شرايط بدر چنانكه داني فرمان همه او راست و در اُحد مشورت را در ميان مي‌آورد و مطيع است و در عين فرمانبري فرماندهي كه در قلب ايستاده است و جناح چپ و راست را به آرايش مي‌پايد و مي‌آرايد و استثنائات را مي‌فرمايد هم اوست و چه بسيار شواهد از اين دست كه مخصوص پايگاه او و درجه جايگاه اوست، آخر سايه در حكم صاحب سايه است هنجار سايه هنجار صاحب سايه است ظل الله در فرمان الله است، طاغوت اَعلي هُبل اَعلي هُبل مي‌گويد و ظِل الله، الله اعلي و اجل مي گويد. پس آنقدر كه او در حكم مافوق است مادون را شايد و بايد كه در فرمان او باشد و اين همه از در رحمت و رعايت رعيت است كه سايه خدا راعي است و راعي جز مراعات رعيت نخواهد. بو كه شنيده باشي مرا عيادت كنيد و از اين قبيل تا آنكه داعي است و مدعا دارد بداند كه شادي او شادي مردمان است و معيت با او صحبت با رعيت است.

اين سخن را روي در خاصان و عام است. خصوصاً آنكه خاص الخواص است و آنانكه در پايگاه كار فرمايند تا چه پيش آيد.

او در هرچه فرمايد و كند مصلحت مردمان نگاهدارد تا به صلاح آيد آنچه به افراط و تفريط بگشته است آخر در اين روزگار چه بسيارند آنها كه سودشان در زيان خلق است و سلامتشان موقوف بيماري مردماني از جنس ماست، طبيب مي‌نمايند و زهر در دارو كرده‌اند، حبيب ناميده مي‌شوند و دشمنترين دشمنان‌اند، نشنيدي كه فرمود فريب دستكش مخمليني را كه روكش دست آهنين آنهاست مخوريد آخر گرگ در لباس ميش مثلي است پس افكند پيشينگان شما، خامي نكنيد و در شبهاي آبستن خون و آتش بيداري را چاره كار دانيد. بيدار باشيد هان ممانيد و برانيد گذرگه تاريست گر به ره نور نجاتي است همين بيداريست و ديگر كه حديث كار خويشتن را با كارفرمايان به تناسب شخص ايشان نه، كه شخصيتشان عنوان كردم كه اگر استيضاحي در كار است آماده‌ايم و دو ديگر خاصان شوراي انقلاب فرهنگي كه مأذون به بازپرسي و حق ستاني‌اند . اين هر دو را گفتم كه در نامه اعمال فرهنگستان هنر بنگريد، شايد اگر خللي هست خالي از حجتي نباشد و مبادا آنان كه از پي مي‌آيند چه در جايگاه ما و چه در پايه كارفرمايان از اين دست باشند و اين حقي است كه امثال ما بر آيندگان دارند و اداي آن اداي امانت است.

حيرت مكن كبوتر اگر جبرئيل شد ايوان دوست عرش خداي جليل شد

و من اله التوفيق