در آستانه روز «هنر انقلاب»، به مناسبت زادروز هنرمندی متعهد که بیش از چهار دهه در این عرصه فعالیت کرده است.

در آستانه روز «هنر انقلاب»، به مناسبت زادروز هنرمندی متعهد که بیش از چهار دهه در این عرصه فعالیت کرده است.

یکی از هنرمندانی که نامش با هنر انقلاب گره خورده حبیب‌الله صادقی است. او از پیشگامان و اندیشه‌ورزانی است که کارهایی فاخر از دوران انقلاب و دفاع مقدس تاکنون از خود بر جای گذاشته و آرمان‌هایش هیچ گاه دچار تزلزل نشده و آثارش همواره نمادی از وطن‌پرستی و اعتقادات وی محسوب می‌شود و به تعبیری دیگر، هنر متعهد در آثارش موج می‌زند.

صادقی در 18 فرورودین 1336، در تهران، چشم به جهان گشود. در دوران کودکی‌اش، با پدر، به روزنامه اطلاعات می‌رفت؛ جایی که بعدها در آنجا، به همراه برادرش، به‌عنوان خبرنگار مشغول به کار شد. اما عطش سیری‌ناپذیرش در عرصه نقاشی، که از کودکی همراه او بود، موجب شد تا در هنرستان هنرهای زیبای پسران مشغول تحصیل شود. آنجا بود که با دو تن از هنرمندان بزرگ، «کاظم چلیپا» و «حسین خسروجردی»، آشنا شد و پس از اتمام این دوره، در سال 1355، به همراه این دو هنرمند، در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد. دوران تحصیل او در دانشگاه مصادف با انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس بود و تحت تأثیر این رویدادهای تاریخی، به دنبال مضامین خاصی بود که اندیشه دینی‌اش را به نمایش بگذارد.  

صادقی خاطرات بسیاری از دوره تحصیل‌اش در زمان انقلاب دارد و کارهایی که او به همراه دوستان انقلابی خود در این زمان به انجام می‌رساندند خود حدیثی مفصّل دارد. این هنرمند برجسته، در گفت‌وگویی، به گوشه‌ای از این خاطرات اشاره کرده و گفته است: «... در این زمان و این دوره، ما یک نگره و فرایند معنایی جدید را نمایش دادیم. من تابلویی به نام ”فیضیه“ کار کردم که شیوه کارم اکسپرسیونیستی بود، با یک بیان سمبولیستی و تعداد زیادی فیگور و موضوعات مختلف که به تیم کار مربوط می‌شد. خسروجردی ”حی علی الفلاح“ را کار کرد و چلیپا هم ”مرگ قهرمان“ را. زمانی که ما این کارها را می‌کردیم، تعدادمان کم بود. ما فقط اتودهای کار را به آقای ”الخاص“ نشان می‌دادیم و ایشان هم ما را تشویق می‌کرد؛ موقعی که کار اصلی و پایانی را بُردیم، یک‌دفعه، یک روایت جدید و یک زاویه جدید از اعتراض و هنر اعتراضی تعریف شد. یعنی ما قالب اندیشه و معرفت دینی را به گونه‌ای نمایش دادیم که از آن روز به بعد، جریاناتی که دگراندیش بودند فاصله‌شان را با ما، از جهت معنایی، در کار بیشتر حس کردند.»

صادقی کسی نبود که به همین آثار در دانشگاه بسنده کند و کار در روزنامه اطلاعات عرصه‌ای بود تا صدای هنر را، در قالب کاریکاتورهای بسیاری که به تصویر می‌کشید، بلندتر سازد و در این دوره، آثاری فاخر پدید آورد.

او به دوره کارشناسی اکتفا نکرد و چون دوستدار یادگیری بود، تا دوره دکتری در دانشگاه تربیت مدرس ادامه تحصیل داد و از محضر استادانی چون محمود جوادی‌پور، پرویز تناولی، هانیبال الخاص، مارکو گریگوریان، محمود فرشچیان و مرتضی ممیز بهره بُرد و پس از اتمام تحصیل، در دانشگاه‌های مختلف به تدریس مشغول شد و آموزه‌های خود را به نسل‌های بعد انتقال داد. صادقی نه‌فقط کاریکاتور و نقاشی، بلکه آثار گرافیک بسیاری نیز به تصویر کشیده است که همگی روایتی از تاریخ بیش از چهار دهه را به همراه دارد.

حبیب‌الله صادقی فعالیت‌هایی بسیار و کارنامه‌ای پُربار دارد که شرح آنها در این مجمل نمی‌گنجد و از آن میان می‌توان به عضویت پیوسته فرهنگستان هنر، مدیرکلی هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عضویت در هیئت‌علمی دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شاهد، و ریاست موزه هنرهای معاصر تهران اشاره کرد. او همچنین، جوایز متعددی در ایران و چند کشور دیگر نصیب خود ساخته است و مقالات و کتاب‌هایی تألیف کرده که مجموعه 12جلدی طراحی، نقاشی و کاریکاتور، سایة طوبی، انقلاب سنگ‌ها از آن جمله‌اند.

اما در اینجا باید به یکی از آثار بسیار ارزشمند و فاخر او اشاره کرد که در 100مترمربع، با عنوان «در رثای سیمرغ تجلی»  به مناسبت یکمین سالگرد شهادت سردار شهید، حاج قاسم سلیمانی، خلق کرد و می‌توان گفت جادوی قلم توانمندش در این اثر، روایتی چهل‌ساله را به تصویر کشید که در آینده، بسیاری از منتقدان و هنرمندان را به گفت‌وگو درباره آن برخواهد انگیخت.

فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران ضمن تبریک زادروز این هنرمند فرهیخته، برای او آرزوی تندرستی و موفقیت روزافزون دارد.